Piet Bouma wrote:
Ik ben het eens met Dieter dat we een geweldig NK hebben gezien, met heel veel strijdlust van jong en oud. Complimenten voor de spelers! Want zij hebben toch onder niet ideale speelomstandigheden (één dag lawaai van een draaiorgel wat bij stadhuis werd geparkeerd, soms rumoer vanuit de demonstratiezaal, elk half uur carillion van de raadhuistoren) het beste uit zichzelf gehaald. Met aan de andere kant een schitterende entourage, het monumentale stadhuis van Harlingen.
De discussie omtrent remisepercentage en andere tellingen zal er altijd wel blijven. Het begon al met wereldkampioen Hoogland zo rond 1912. En bedenk dan wel dat toen het winstpercentage tussen top 10 WK boven de 50% lag! Dat is nu anders.
Casper vermeld hier dat we praktijkervaringen nodig hebben. Dan denk ik: die hebben we al flink wat gehad. Er zijn toptoernooien in verschillende Delftse tellingen gespeeld, die ook (ondanks weer andere tellingen) naar 1,5 – 0,5 te deduceren zijn. Er zijn Hiltex toptoernooien in Zeeland gespeeld met ook 1.01 - 0,99 etc. gebaseerd op Delftse telling. Te deduceren naar 1,5 - 0,5. Onderzoek die maar eens.
Hetzelfde geldt voor de plus. Er zijn al ontzettend veel toernooien mee gespeeld. Kijk eens of die plus uit de lucht komt vallen of dat er evident voordeel was op het bord voor de pluspartij.
Dat valt allemaal te analyseren.
En uiteindelijk vind ik dat ook de stem van de (Nederlandse) topspelers hierover ook moet meetellen c.q. doorslaggevend moet zijn....
Hebben zij moeite met de plus, willen ze liever aantal overwinningen, 3-0, of Neo-SB of nog iets anders, of liever maar gewoon sneldammen tot er iemand bij neervalt (of blunders maakt in een partij waarbij men nog maar 10 sec. +3/sec per zet heeft, wat meer op behendigheid neerkomt dan op denksport, de LG-barrage). Zeg het maar topspelers.
Nu heb ik de indruk dat eerder beleidsmakers, bestuurders veranderen “om het veranderen” omdat we niet tevreden zijn, en omdat dè perfecte oplossing er niet is, tenzij je het spel heel wezenlijk gaat veranderen.
Maar met Dieter ben ik het ook weer eens dat de discussie over remises, plusjes altijd de hoofdmoot lijkt te zijn bij een toernooi als er weer eens iets aparts gebeurt (een plusje dat misschien niet een plusje is) en de barrage die op een plusje wordt beslist, terwijl het een winststelling is.
Gebeurt dat nu ook als iemand opgeeft in remise stand omdat hij denkt dat het verlies is? It is all in the game en dammers zijn ook mensen. Als Boomstra gewonnen had door goed te slaan, dan was de discussie er misschien niet eens geweest.
Aan de andere kant geeft het ook wat extra reuring, dus moeten we er rouwig om zijn?
Praten over ons mooie spel, uitleggen aan collega's wat nou precies een plus is (materieel voordeel, maar net geen winst). Ze snappen het.
Maar laten we bovenal toch ook blij zijn met spelers, die dit jaar heel mooie partijen met strijd hebben gespeeld, een organisatie die het perfect in beeld wist te brengen en een fantastisch demonstratieteam met Shvarzman, Meijer en Heerema.
Dat is, vind ik, de hoofdconclusie over het NK 2018.
amen