Piet Bouma wrote:
playforstacks wrote:
Ik geloof nog steeds dat het grote aantal remises voor een groot gedeelte komt omdat spelers niet willen spelen. En ja ik snap dat een spel met grote remise marges zoals het dammen dit gedrag faciliteert.
Mij lijkt het logisch, voordat er iets anders gebeurt, om eerst voor een winstpartij 3 punten te geven en voor remise 1-1. Dit geeft spelers dan ook (in toernooien) wiskundig gezien een positie waar op winst spelen gemiddeld gezien meer punten oplevert dan naar remise ruilen.
In de jaren 2002 en 2003 is geëxperimenteerd met de 3-0 in het NK.
Dat is toen weer afgeschaft ten faveure van de plusjes.
Alle ingrepen om in de top
a) het aantal beslissingen omhoog te brengen
b) het gelijk eindigen in een toernooi zo veel mogelijk te voorkomen (geen barrages, maar meteen een eindstand)
hebben tot dusver niet tot consensus geleid.
We zitten in ons spel met een probleem dat in een gelijkwaardige 7-om-7, of zoals Peter Boonstra beweert, na veertig normale zetten, er in de top geen muziek meer in de partij zit.
Meer dan 1/3e van het oorspronkelijke materiaal staat op het bord en er kan de brui aan gegeven worden.
In het eindspel zit de bottle-neck. Gevecht om plusjes (het schijvenjagen) of andere puntentellingen gebaseerd op materiaalverschil leiden volgens de goegemeente tot vervelende zuigeindspelen.
Het eindspel moet dus attractiever, puntiger zijn en meer beslissingen opleveren.
Killer? “Friese” eindspelregels?
Het is tijd om door te experimenteren en nieuwe wegen in te slaan.
Ondertekende brieven van grootmeesters hebben weinig waarde. Twee jaar later vindt de wereldtop in Praag met Harm Wiersma en Bessel Kok dat het spel sneller moet. Nu zitten we met bijvoorbeeld superblitz wat een behendigheidsspelletje wordt en weinig met denksport van doen heeft. Of 80+1 waarbij het eindspel een ondergeschikt kindje is geworden, dat uitgevluggerd wordt, waardoor kwaliteitsverarming ontstaat.
Wanneer vinden we het “ei van Columbus” uit, waardoor ook in de top het verschil daadwerkelijk op het bord (met behoud van de signatuur denksport) gemaakt wordt?
Gisteren besprak ik de kwestie met Martin Dolfing in denksportcadé Atlantis. Ik legde uit dat het mij niet om persoonlijke belangen ging, maar dat de damsport niet gebaat is bij al die remises.
Vaak hoor ik mensen die persoonlijke belangen aanvoeren als bezwaar, in plaats van naar het algemeen belang te kijken. Ja, recreatief is zo'n extreem grote remisemarge niet zo'n probleem, voor de problematiek is de remsiemarge perfect, maar niet voor topsport.
Als het gaat om topsport, gaat het om kleine verschillen. Kleine verschillen horen de doorslag te geven. Maar wat is de damsport? Enorm voordeel is nog niet beslissend. Dat is dus domweg ongeschikt voor topsport. Ik heb geen tijd verspild aan de bloedsaaie vertoning Georgiev - Ndjofang. Ik, als groot damliefhebber, wordt daar alleen maar depressief van, elke moment voel je het remisezwaard van Dammoklets boven je hoofd hangen. Elk moment kan het remsiezwaard van Dommoklets in je nek vallen. Nee, ik had wel wat beters te doen, namelijk een damboek afronden waarin alleen winnende standen besproken worden, sappig hoor.
Na deze uitleg aan Martin, kwam er - also de Kosmos er mee speelde - een of andere schaaksnob bij ons dambord staan, die opmerkte: "Ziet er een beetje remise-acthig uit".
Kijk, zei ik tegen Martin. Dat bedoel ik nou. Door al die remises en Mart Smeets die een WK match
WK remiseren noemt, staat in het collectief bewustzijn van mensen gegfrift dat dammen remise is. Dat is een dodelijk imago. De man kent ons niet, kent het spel niet, maar dit is dus hoe velen er over denken, een remisespelletje ... dat is ons imago.
En weet je, het is nu eenmaal zo. Ik ga er niet al te veel energie meer in steken, want de oplossing is killer, maar er is onvoldoende draagvlak.
Maar ik laat wel mensen zien dat dammen een mooi spel is. Want het belangrijkste is dat er mensen zijn die enthousiast zijn over ons spel, dat trekt aan. In Groningen bijvoorbeeld heb je Henk Stroetinga en omdat hij zo enthousiast is zijn veel kinderen gaan dammen. Enthousiasme werkt aanstekelijk. Die kinderen zien dat het kennelijk een heel mooi spel is dat iemand zo geestdriftig er over kan vertellen....
Wel jammer dat ik zelf weinig damleerlingen heb, alleen nog wat lessen namens de PFDB.